پیام بیماران صعب العلاج

به گزارش پول نیوز ، خداوند نعمت های بسیاری به بندگانش بخشیده که در بیشتر موارد بندگان قدر آنها را نمی دانند. از هوایی که تنفس می کنیم تا آب و غذایی که می خوریم، لباسی که می پوشیم و بسیاری موارد دیگر به صورت روز مره انسانها را درگیر می کند، درگیری هایی که باعث می شود ببینیم و قدر بشناسیم. اما سایه دو نعمت بزرگ سلامتی و امنیت همواره بر سر انسان گسترده شده که برخلاف دیگر نعمت ها، دیده نمی شود و تا زمانی که آنها را از دست ندهیم، به ارزش و جایگاه آنها پی نمی بریم.

سلامت با بیماری و امنیت با جنگ و تهدید دیده می شود. اما بیماری نیز درجه بندی های خاصی دارد. از بروز یک سردرد جزیی تا سرماخوردگی و بیماری های جدی تر، اهمیت سلامتی را نشان می دهد. اما به محض آنکه از بحران مقطعی عبور کردیم، باز هم نعمت سلامتی را فراموش می کنیم.

اگرچه بسیاری از بیماری ها با درمانهای دارویی و جراحی از بین می رود، اما این همه ماجرا نیست و بسیاری از بیماری ها آنقدر جدی می شود که درمان آنها بسادگی امکان پذیر نیست و استمرار آن در طول زمان، به معضلی جدی تبدیل می شود و بحرانی به نام بیماری های خاص یا صعب العلاج را ایجاد می کند. درمان این بیماری ها به اندازه ای پر چالش و هزینه بر است که علاوه بر سلامتی بیمار، دارایی او را نیز تهدید می کند و کار را بجایی می رساند که بیماران برای آنکه یک روز بیشتر زنده بمانند و به تبع آن سختی های این قبیل بیماری ها را نیز بیشتر تحمل کنند، پول های کلانی بابت درمان هایی می پردازند که علاج نهایی نیست و فقط گذران عمر را طولانی تر می کند. البته در مواردی نیز این قبیل بیماری ها با عملکرد پزشکان مجرب، پرداخت هزینه های کلان و تحمل طول درمان، مدیریت می شود.

دردهایی که بیماران خاص و صعب العلاج تحمل می کنند، آنقدر جدی است که فقط با نگاه کردن به چهره و شرایط بیمار، می توان ارزش سلامتی را درک کرد. بیماری که کلیه هایش را از دست داده و باید هفته ای سه بار و هر بار بمدت 4 ساعت زیر دستگاه دیالیز بخوابد تا سموم از بدنش خارج شود. بیمارانی که با عمل جراحی غده سرطانی را برمی دارند و ناچار به شیمی درمانی هستند تا شاید ریشه های باقی مانده سرطان را برای همیشه از بدنشان دور کنند. بیماران پروانه های، بیماران ام.اس، مبتلایان پارکینسون و بسیاری بیماری های دیگر نشان می دهد که جان انسان به تبی بند است.

اما سوال اینجاست که چه باید کرد. آیا باید این بیماران را به حال خود رها کنیم تا جان به جان آفرین تسلیم کنند؟ بی شک این گونه نیست و دانشمندان بسیاری عمل خود را صرف اختراع و اکتشافاتی می کنند که انسان بتواند بیماری ها را به زانو درآورد و زمان بیشتری روی کره خاکی زندگی کند.

برای آنکه بیماران خاص را از یاد نبریم، روزی با عنوان بیماری های خاص و صعب العلاج تعریف شده است. بسیاری از اقدامات صورت گرفته برای مدیریت بیماری ها، از کشف داروی جدید تا شناخت بیماری و روش مقابله با آن در این روز اعلام می شود. رویکردی که نشان می دهد انسان هر لحظه از مرزها عبور و دستاوردهای بزرگی را ثبت می کند.

هرچند اختراعات و اکتشافات قابل تقدیر است و باید دست توانمند پزشکان و دانشمندانی را بوسید که عمرشان را صرف تحقیق و پژوهش می کنند تا انسان بیشتر عمر کند و کمتر درد بکشد، اما در این بین نباید از راز خلقت غافل بمانیم. روز بیماری های خاص و صعب العلاج می تواند و باید روزی برای تعظیم در برابر عظمت خلقت خداوند باشد. در این روز باید از زاویه بی توجهی به سلامت و نادیده گرفتن شکرگذاری نیز وارد شویم.

می توانیم در روز بیماری های خاص و صعب العلاج به بیمارستانها و مراکز درمانی برویم که بیماران ناامید از درمان در آنجا بستری هستند و به غیر از دعا، کاری از دستشان بر نمی آید. باید به چشمان این بیماران خیره شویم و به جسم نحیف و جان خسته تک تک آنان نظر کنیم تا به عمق یاس و ناامیدی پی ببریم. بسیاری از این بیماران قران بالای سردارند و زیر لب به درگاه خداوند دعا و از او کمک می طلبند و ببینیم که بابت التماس بدرگاه خداوند، عبور از بیماری و آرزوی سلامتی هیچ خجالتی نمی کشند. سپس بازگردیم و در مقابل آیینه تمام قد بایستیم و برای مدتی به جسم و جانمان توجه کنیم. از موی سر تا ناخن پا و از ظاهر تا باطن جسم مان را با دقت نگاه کنیم که بدون هیچ مشکلی هر کدام از اعضا به وظیفه خدادادی عمل می کنند. سپس به یاد بیاوریم که در تمامی سالهای گذشته، چند بار و چقدر به خاطر سلامتی به درگاه خداوند سجده کرده ایم؟ بد نیست اگر بدانیم رگهای داخل بدن یک انسان به اندازای است که می تواند دور کره زمین بپیچد. اندازه یک کلیه را با دستگاه دیالیز مقایسه کنیم و بدانیم که به صورت شبانه روزی در خواب و بیداری خون را تصفیه می کند. بد نیست بدانیم مغز همچون فرماندهی مقتدر، در خواب و بیداری بر تمامی بخشهای مدیریت مدیریت و نظارت می کند و مراقب است که هر کدام کارشان را بدرستی انجام دهند و بدانیم که این تنها بخش جزیی از پهنه وسیع راز خلقت انسان است.

در روز بیماری های خاص و صعب العلاج برای این بیماران وقت بگذاریم، به ملاقتشان برویم، پای درد دلشان بنشینیم، از مشکلاتشان جویا شویم و هر کدام که با ضعف مالی دست به گریبان هستند، با هر توانی که داریم، به یاری شان بشتابیم. بخاطر داشته باشیم که حضرت علی امام اول شیعیان می فرماید “ارحم، ترحم” ( رحم کنید تا به شما رحم شود).