نقش آفرینی نیروی انسانی کارآمد در پتروشیمی مارون

به گزارش پول نیوز ، سالهاست با چالش جدی فرار مغزها دست به گریبان هستیم. با نگاهی به نیروهای توانمند کشورهای پیشرفته و در حال پیشرفت، متوجه می شویم که بر المپیادها، رتبه های کنکور، سهمیه های دانشگاهی، نیروهای انسانی خلاق و صاحب ایده تمرکز کرده اند و به محض آنکه در گوشه ای از جهان ردپایی از نخبه ای به چشم می خورد، با پیشنهادهای جذاب به سراغ آنها می روند و به سرعت جذب کشورشان می کنند. جذب این افراد بدون در نظر گرفتن، ملیت، مذهب، رنگ پوست و دیگر گزینه ها صورت می گیرد.

اینکه کشورهای پیشرفته بدنبال نخبگان باشد، اشکالی ندارد، اشکال اینجاست که کشورهای مبدا از جمله ایران، توجهی برای نخبگان ندارند و به اندازه ای نسبت به این ظرفیت کم توجهی و حتی بی توجهی می شود که یک باره متوجه می شویم در بسیاری از کشورهای جهان اختراع یا اکتشافی صورت گرفته که بدست نخبگان ایرانی بوده است. از سوی دیگر سالهاست معنای سرمایه تغییر کرده و از نیروی انسانی توانمند و آگاه به عنوان سرمایه یاد می شود.

با وجود اهمیتی که نیروی انسانی توانمند دارد، در کشورمان با معضلی به نام آقا و آقازاده دست به گریبان هستیم. افراد بی سواد و ناتوانی که تنها به واسطه وابستگی به یکی از مسوولان رده بالا، مورد تکریم قرار می گیرند و با دریافت حقوق های نجومی، تاثیری ولو ابتدایی بر مجموعه نمی گذارند.

این مقدمه نشان می دهد که جذب نیروی انسانی توانمند به هر شکل ممکن حتی در قالب مشاور تا چه اندازه می تواند موثر و چشمگیر باشد. اما هنگامی که قرار بر تخریب یک مجموعه باشد و درگیر منتقدان بی انصاف باشیم، هر اقدامی می تواند گزک بدست آنان بدهند، رویکری که در پتروشیمی مارون شاهد بودیم.

گزارشی که با هدف تخریب صورت گرفت، به هر گزینه متوسل شد تا عملکرد پتروشیمی مارون را زیر سوال ببرد که یکی از آنها، افزایش هزینه‌های اداری مارون در دو سال اخیر بود. اگر انتصاب ها و استخدام ها از جنس آقایان و آقازاده ها باشد و پس از استخدام در قالب هیات مدیره غیر موظف بدون حضور فقط حقوق بگیرد یا پشت میزی در گوشه اتاقی سنگر بگیرد، قابل توجیه است، اما اگر از کادر اجرایی باشد ولو در بخش اداری جذب شود، انتقادی غیر منصفانه است.

بررسی عملکرد پتروشیمی مارون در سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ نشانگر توسعه و پیشرفت بوده که با افزایش تولید و سوددهی رقم خورده است. نگاهی به عملکرد پتروشیمی مارون نشان می دهد گام‌های بزرگی در مسیر توسعه عملیاتی و افزایش ظرفیت برداشته که راه‌اندازی واحد خالص‌سازی اتیلن ‌اکساید از آن جمله است.

گزینه دیگر تعریف پروژه جدیدی با مبلغ بیش از ۲ میلیارد دلار است که در انتظار راه اندازی آن هستیم و تا زمانی که به مرحله عملیاتی نرسد، نمی توان از آن یاد کرد، زیرا انتقادهای غیر منصفانه می تواند رخ بدهد.

در حالی رهبر انقلاب سال  1404 را “سرمایه گذاری برای تولید” نامگذاری کرد که پتروشیمی مارون از سالها قبل در این زمینه بخوبی عمل کرده و سرمایه گذاری های چشمگیری برای این مهم انجام داده، سرمایه گذاری هایی که نه تنها نیاز کشور به کالاهای بسیاری را تامین می کند، بلکه باعث صعود پتروشیمی مارون و البته کشور از پله های ترقی می شود.

در شرایطی که سرمایه گذاری های کلان برای راه اندازی خط تولید متعدد و متفاوتی صورت بگیرد، جذب نیروی انسانی به ویژه متخصص برای پیاده‌سازی و راه اندازی پروژه ها مهمترین گام است. در چنین شرایطی، انتقاد از استخدام نیروهای جدید، رویکردی مغرضانه و مانع تراشی برای جلوگیری از رشد و گسترش تولید است. بکار بردن ادبیاتی همچون ریخت‌وپاش برای استخدام نیروهای متخصص، نشانگر ناآگاهی از ظرفیت تولید و گزینه های تحقق آن است و نشان می دهد درک درستی از سرمایه، ماشین آلات، نیروی انسانی، دانش فنی و دیگر گزینه های تولید وجود نداشته است.

البته بخش اداری به صورت گسترده مطرح می شود در حالی که بسیاری از بخشها همچون بازاریابی و فروش در زمره گروه اداری تعریف می شود که محوریت را بر عهده دارد. اگر تولید با هر کیفیت در هر اندازه ای بفروش نرسد، فعالیت مجموعه مختل می شود، به همین دلیل است که امروزه بازاریابی به یکی از رشته های دانشگاه تبدیل شده است.

با نگاهی به تغییرات مدیریتی در پتروشیمی مارون و تاثیراتی که بر تولید و فروش گذاشته، متوجه اهمیت نیروی انسانی به ویژه در مدیریت می شویم. از هنگامی که پتروشیمی مارون تغییر کرده تاکنو نه تنها تولید خود را از ظرفیت اسمی عبور داده، بلکه در شاخص‌های کلیدی، سودسازی و رشد عملیاتی عملکردی فراتر از انتظارات را ثبت و حتی رکورد زده است.

بنابر این هنگامی که از مجموعه صنعتی به‌ویژه پتروشیمی یاد می کنیم و عملکرد آن را زیر ذره بین می گذاریم، باید عملکرد کلان را در نظر گرفت و انگشت گذاشت بر یک بخش و نادیده گرفتن خدماتی که آن بخش ارائه می دهد، نه تنها  غیر منصفانه بلکه مغرضانه با رویکرد تخریب است.