زنگ خطر فرار کارآفرین و سرمایه گذار بیخ گوش اقتصاد

به گزارش پول نیوز ، اقتصاد قوانین، قوائد، فرمول و شرایط خاصی دارد که اگر هر کدام از آنها محقق نشود، اقتصاد می لنگد. از تعادل بین عرضه و تقاضا تا تامین سرمایه، ماشین آلات، نیروی انسانی کارآمد و بسیاری گزینه های دیگر باید کنار یکدیگر باشد تا اقتصاد به شکوفایی برسد. اگرچه تمامی گزینه های اقتصادی اهمیت ویژه ای دارد، اما امنیت سرمایه و سرمایه گذار در اولویت قرار دارد. بی شک هرگونه تهدید سرمایه و سرمایه گذار، باعث فرار سرمایه از ناامنی و کوچ به فضای امن می شود.

واقعیت این است که کشور ما با تمامی نقاط جهان متفاوت است. سالهاست درگیر انواع تهدیدها هستیم. از جنگ 8 ساله تا ترور و از تهاجم فرهنگی تا جنگ اقتصادی، بدترین شرایط را برای کشورمان رقم زده است. اکنون نیز سالهاست از تحریم ها رنج می بریم و تمامی خطوط تولید درگیر تحریم شده است. برای آنکه مواد اولیه، ماشین آلات، قطعات و… را وارد کشور کنیم، با چالش دست به گریبان هستیم و برای آنکه تولیدات داخل را به خارج صادر کنیم نیز چالش داریم و بدتر آنکه بازگشت سرمایه نیز مشکلات خاص خودش را دارد.

اما بدتر از همه تفکرات دلالی است که نه تنها بحران آفرین شده، بلکه سرمایه را از تولید مولد و موثر به سوی دلالی و بازارهای کاذب همچون دلار و طلا سوق می دهد، رویکردی که باعث کسب سود برای عده ای معدود و زیان برای کلان جامعه می شود. البته این رویکرد دلایل خاص خودش را دارد. آنقدر بلا بروزگار کارآفرین می آورند که ترجیح می دهد سرمایه اش را به نقدینگی تبدیل کند و در مسیر دلالی به جریان بیندازد، یا به خارج از کشور ببرد.

با نگاهی به آمار فرار سرمایه و فرار مغزها، متوجه می شویم که نه تنها سرمایه های ایرانی در حال کوچ به دیگر کشورهاست، بلکه نیروهای انسانی خوش فکر و خلاق نیز به دیگر کشورها می روند، جاهایی که قدر آنها را بهتر می دانند و با کوچکترین بهانه، گذشته کارآفرین را زیر سوال نمی برند و حال و آینده اش را به چالش نمی کشند.

البته رهبر انقلاب با قدرت تحلیل بالا و درک درستی که نسبت به شرایط دارند، در سخنان آغاز سال نو فرمودند: یکی از مسائل مهم اقتصاد در کشور، سرمایه‌گذاری‌های تولیدی است. البته سرمایه‌گذاری عمدتا از سوی مردم باید انجام بگیرد، لکن در جایی که مردم انگیزه‌ یا توانایی سرمایه‌گذاری ندارند، دولت می تواند وارد شود؛ نه به عنوان رقابت با مردم، بلکه به عنوان جایگزین مردم. آیت الله خامنه ای افزودند: بایستی دولت و مردم با عزم و انگیزه‌ی فراوان، سرمایه‌گذاری برای تولید را جدی بگیرند و دنبال کنند. ایشان افزودند: کار دولت، فراهم کردن زمینه‌ها و برداشتن موانع تولید است؛ کار مردم هم این است که سرمایه‌های خُرد و سرمایه‌های بزرگ خود را بتوانند در راه تولید به کار ببرند. اگر سرمایه در راه تولید به کار رفت، دیگر به سمت کارهای مضر مثل خرید طلا، خرید ارز و امثال اینها نخواهد رفت و کارهای مضر انجام نخواهد گرفت.

این سیاستگذاری های رهبر انقلاب در حالی صورت می گیرد که بسیاری از کارآفرینان خوش فکر و توانمند به جای حضور در سنگر بنگاه اقتصادی و برداشتن گام های بلند برای پیشرفت کشور، لحظه لحظه عمر با ارزششان را در گوشه زندانها تلف می کنند. کارآفرینانی که با بخشی از دارایی و نه همه آن، میتوانستند در بهترین کشورهای دنیا زندگی کنند و نگران هیچ تهدیدی نباشند.

کارآفرینان وطن پرستی که پای همه چیز کشورشان از تهدید تا تحریم ایستاده و پشت میله های زندان در اندیشه این هستند که اگر بیرون آمدند، کدام بخش اقتصاد را به مرز شکوفایی برسانند.

نکته بدتر فضاسازی هایی است که علیه کارآفرینان صورت می گیرد. بکاربردن ادبیات نامناسب با هدف تحقیر یک کارآفرین و تولید کننده، شاید به ظاهر خوشایند عده ای باشد، اما در واقع ویرانگر است. تولیدکننده ای که هم و غمش، تامین نیازهای کشور، قطع وابستگی و رسیدن به خودکفایی است، چرا باید در بدترین شکل ممکن به سخره گرفته شود. کارآفرینی که هزاران بیکار را شاغل کرده، چرا باید در مقابل کارکنانش تحقیر شود؟ فردی که با تولید محصولات مورد نیاز کشور، از خروج ارز آن هم در شرایط بحران ارزی جلوگیری کرده، چرا نباید مورد تکریم قرار گیرد؟

فراموش نکنیم که هر رفتاری با یک کارآفرین یا سرمایه گذار داشته باشیم، ملاکی برای دیگر کارآفرینان و سرمایه گذاران می شود. اگر آنان را تکریم کنیم، پیام تکریم به دیگر کارآفرینان و سرمایه گذاران داده می شود و اگر آنان را تحقیر کنیم و به زندان بیندازیم، باز هم پیامی از این نوع را داده ایم.

بخاطر بیاوریم که ترامپ پس از آنکه رییس جمهور آمریکا شد، در جدی ترین حکمی که صادر کرد، اخراج مهاجران را با جدیت در دستور کار قرار داد، اما همین رییس جمهور اعلام کرد که هر فردی 5 میلیون دلار داشته باشد، می تواند به آمریکا بیاید و فرش قرمز زیر پای سرمایه داران پهن کرد. واقعیت این است که 5 میلیون دلار، معادل 400 میلیارد تومان می شود، عددی که تامین آن برای بسیاری از کارآفرینان سخت نیست. بدانیم که زنگ خطر بصدا در آمده و نگران روزی باشیم که سرمایه گذاران و کارآفرینان ناامید و مایوس، بر فرش قرمزی پا بگذارند که ترامپ مقابل پایشان پهن کرده است.