بحران محرومیت از کیفیت

به گزارش پول نیوز ، بی توجهی، خودخواهی، زیاده خواهی، ضعف مدیریت، فشارهای سیاسی، مافیا و بسیاری گزینه های دیگر، باعث بروز بزرگترین چالش ها در تمامی عرصه ها می شود و هر چالشی  که در یک بخش بروز کند، بر دیگر بخشها تاثیر می گذارد. مهمترین نکته این است که مردم کره زمین با هر تفکر، توان، ظرفیت و اندیشه، همگی در یک کشتی نشسته و مهمتر آنکه باور داشته باشند اگر هر کدام زیر پای خودش را سوراخ کند، کشتی غرق و همگان نابود می شوند.

برای آنکه در هر زمینه بهترین روش اجرا شود و کمترین مشکل و چالش را داشته باشیم، حداقل هایی تعریف می شود که باید 100درصد رعایت شود. اما قرار بر این نیست که همواره در حداقل ها باقی بمانیم، بلکه باید از حداقل ها عبور کنیم و به ایده آل ها برسیم.

برای رسیدن به ایده آل، باید گزینه هایی را ایجاد کنیم که شاید الزام آور نیست، اما می تواند باعث بهبودی، کارآمدی، رضایت مشتری، زیبایی و… بیشتر شود که در این مرحله، گزینه کیفیت مطرح می شود. هر چقدر کیفیت بالاتر و بیشتر باشد، به همان نسبت یک کالا یا خدمات، تاثیرگذاری بیشتری خواهد داشت.

در بسیاری از موارد کیفیت بنابر اندیشه، باور، توقع، اصول و جایگاه تعریف می شود. در مجموع کیفیت روایتگر ویژگی‌هایی همچون عملکرد، موثر بودن، ارزش، خدمات یا فرآیند است که با معیارهایی مانند دقت، کارآیی، پایداری، قابلیت استفاده و رضایت مشتری مرتبط است.

کیفیت از دیدگاه هر فردی بسته به نوع کالا و خدمات متفاوت است. در حالی که برخی از مشتریان، قیمت پایین را ملاک کیفیت می دانند، برخی دیگر زیبایی، استحکام، سرعت، قدرت، طعم و بسیاری موارد دیگر را ملاک کیفیت می دانند. عده ای نیز اهمیتی به قیمت نمی دهند و ترجیح می دهند کالا یا خدماتی که می خرند، کامل و جامع باشد.

اما کیفیت از چند دیدگاه قابل بررسی است. دیدگاه اول از نگاه تولید کننده  محصول یا خدمات است. بی شک تولیدکننده باید آنقدر نسبت به محصول خود تعهد داشته باشد که بالاترین کیفیت را برای تولید و عرضه در نظر بگیرد. این در حالی که منفعت طلبی و زیاده خواهی باعث شده بسیاری از تولیدکنندگان نه تنها تعهدی نسبت به مصرف کننده نداشته باشند، بلکه کالای بی کیفیت و حتی تقلبی به بازار عرضه می کنند.

دیدگاه دوم از نگاه مصرف کننده است. مصرف کننده که حق انتخاب و خرید را دارد، نباید هر کالایی را خریداری کند. اگر مصرف کننده همچون مطالبه گری واقعی با محصول برخورد کند و به خرید هر محصول بی کیفیتی تن ندهد، تولیدکننده اجازه تولید محصول بی کیفیت را نمی دهد، زیرا می داند با مشتریان دقیق رو به رو است که تن به خرید هر کالای بی کیفیتی نمی دهند.

دیدگاه سوم از نگاه دستگاههای ناظر در قوای سه گانه است. در حالی که هر یک از سه قوه مقننه، قضاییه و مجریه، مسوولیت نظارت را بر عهده دارند و هر کدام کارکنانی دارند که بابت نظارت حقوق می گیرند، متاسفانه شاهد بحران به اشکال گوناگون در همین دستگاههای ناظر هستیم. اینکه دستگاههای ناظر کمکاری، بی توجهی یا رفتارهایی دارند که بحث نظارت را زیر سوال می برد، شکی نیست، اما باید این دستگاههای ناظر مورد بازخواست قرار گیرند تا مشخص شود به چه دلیل این میزان بی مبالاتی صورت می گیرد.

گزینه دیگری که باعث ارتقای کیفیت می شود، رقابت است. متاسفانه در کشور ما رقابت در پایین ترین شکل ممکن صورت می گیرد. هنگامی که تعرفه 90 درصد برای واردات خودرو تعیین می شود و در عمل خودرو با چندین برابر قیمت کارخانه، وارد کشور می شود، خودروساز داخلی، خودروهایی بی کیفیت را تولید می کند و به قیمتی بالاتر از خودرو با کیفیت خارجی به مردم می فروشد و چون اطمینان دارد حاکمیت با انحصاری که برای خودروساز ایجاد کرده، کنار خودرو بی کیفت خودروساز داخلی علیه مصرف کننده ایستاده، آنقدر خیالش راحت است که هر رفتاری با مصرف کننده نشان می دهد. در حالی برای خودروساز داخلی ایجاد کرده اند که نه تنها توان تامین نیاز داخل را ندارد، بلکه برای گران فروشی، خودروها را در انبارها زیر برف و باران و آفتاب نگه می دارد تا بر بازار کاذب دامن بزند و قیمت را بالا ببرد.

بیشتر بخوانید: فرهنگ در مسلخ بی فرهنگی

مشکل دیگر سیاست خارجی مشکل ساز است. متاسفانه سیاست خارجی بر پایه چالش آفرینی بنا شده که نتیجه آن را در تهدیدها و تحریم ها مشاهده می کنیم. رویکردی که باعث محدودیت و ممنوعیت های بسیاری می شود. صادرات ما به مشکل می خورد، دلارهایمان در بانکهای خارجی بلوکه می شود، واردات کالای با کیفیت نداریم و در نهایت به هر کالای بی کیفیتی تن می دهیم تا سلامت و سعادتمان در مسلخ بی کیفیتی قربانی شود.

اگر روز 18 آبان را به نام کیفیت نامگذاری کرده ایم، باید تمامی چالشهای کیفیت را در این روز مورد نقد و بررسی قرار دهیم تا بدانیم اگر کالای بی کیفیت تولید و مصرف می کنیم و ناچار به تحمل این روند هستیم، دلایلش را بدانیم. باید ریشه یابی کنیم و به مردم بگوییم اگر کالای بی کیفیت را در صف می ایستند و گران می خرند، چرا چنین است.