به گزارش پول نیوز ، استیون والت، استاد برجسته روابط بینالملل، با تأکید بر اینکه ایران با شرایط لیبی متفاوت است، پیشبینی میکند که این کشور ظرفیت غنیسازی خود را کنار نخواهد گذاشت. او همچنین به دیدگاه ترامپ درباره ساختار فاسد آمریکا و نقش او در منصرف کردن نتانیاهو از حمله به ایران اشاره کرد.
استیون والت، استاد مشهور آمریکایی در حوزه روابط بینالملل، با تحلیل شرایط فعلی منطقه و مواضع قدرتهای جهانی، دیدگاههای مهمی را درباره جمهوری اسلامی و آینده مذاکرات احتمالی با آمریکا مطرح کرده است. والت به صراحت بیان داشته که جمهوری اسلامی را نمیتوان با لیبی مقایسه کرد و این کشور آمادگی ندارد که برنامه غنیسازی هستهای خود را کنار بگذارد.
دیدگاه والت درباره ترامپ و ساختار آمریکا
والت معتقد است که دونالد ترامپ و نزدیکانش بر این باورند که ساختار فعلی ایالات متحده دچار فساد و شکست شده است و نیاز به تغییرات اساسی دارد. این دیدگاه، رویکرد خاص ترامپ را در سیاست داخلی و خارجی آمریکا تبیین میکند. به گفته والت، ترامپ به جای دیپلماسی، سیاست خارجی را به مجموعهای از معاملات سودجویانه تبدیل کرده است و بر اساس رویکرد “برنده و بازنده” عمل میکند.
مواضع ترامپ در قبال ایران و اسرائیل
بر اساس تحلیل این استاد دانشگاه هاروارد، ترامپ تمایل به جنگ ندارد و احتمالاً نتانیاهو، نخستوزیر رژیم صهیونیستی، را از حمله به تأسیسات هستهای ایران منصرف کرده است. والت میافزاید که ترامپ به دنبال دستیابی به یک جایزه صلح نوبل است و ممکن است توافق با ایران را راهی برای رسیدن به این هدف بداند.
با این حال، والت به نتایج مذاکرات احتمالی بین ایران و آمریکا بدبین است. او پیشبینی میکند که هرگونه توافقی که بین دو کشور شکل بگیرد، “چیزی کمتر از برجام” خواهد بود. این بدان معناست که توافق جدید، امتیازات کمتری نسبت به توافق هستهای سال ۲۰۱۵ برای آمریکا خواهد داشت.
خط قرمز ایران: غنیسازی هستهای
نکته کلیدی در تحلیل والت این است که ایرانیها ظرفیت غنیسازی خود را کنار نمیگذارند. وی با اشاره به تجربه لیبی، تأکید میکند که ایران با آنچه درباره لیبی اتفاق افتاد، موافقت نخواهد کرد. این اظهارات نشان میدهد که برنامه غنیسازی هستهای برای ایران یک خط قرمز جدی محسوب میشود و تهران قصد ندارد از آن عقبنشینی کند.
در مجموع، استیون والت با توجه به تحلیلهای خود، به این نتیجه میرسد که ایران در موقعیتی نیست که مانند لیبی رفتار کند و تحت فشار، از حق غنیسازی خود صرفنظر کند. این دیدگاه میتواند در فهم پیچیدگیهای مذاکرات هستهای آینده و سیاست خارجی ایران و آمریکا مؤثر باشد.