به گزارش پول نیوز، آبله میمونی یکی از بیماری های ویروسی خطرناک است که در سراسر جهان شیوع پیدا کرده و در ایران نیز مشاهده شده است. این بیماری در مراحل پیشرفته با ایجاد تاول های بزرگ دیده می شود. هر آنچه که در رابطه با علائم این بیماری، اثر بخشی واکسن آن و روش های درمان آبله میمونی باید بدانید را در پول نیوز بخوانید.
علائم آبله میمونی
- تب: افزایش دمای بدن، معمولاً یکی از اولین علائم.
- سردرد شدید: سردرد شدید و آزاردهنده.
- درد عضلانی: درد در ماهیچهها و بدن.
- خستگی شدید: احساس ضعف و خستگی شدید.
- لرز: لرز ناشی از تب.
- تورم غدد لنفاوی: تورم غدد لنفاوی، به ویژه در گردن، زیر بغل و کشاله ران.
- گلودرد: درد و ناراحتی در گلو.
- درد پشت: درد در ناحیه پشت که ممکن است شدید باشد
- بثورات پوستی: شروع بثورات پوستی که ابتدا به صورت لکههای قرمز و کوچک (ماکول) ظاهر میشوند.
- برآمدگیهای پوستی (پاپولها): تبدیل لکهها به برآمدگیهای کوچک و برجسته.
- تاولهای کوچک (وزیکولها): تشکیل تاولهای کوچک و پر از مایع.
- تاولهای بزرگتر (پاستولها): تبدیل وزیکولها به تاولهای بزرگتر و پر از مایع یا چرک.
- پوستهریزی: خشک شدن و پوستهریزی تاولها.
- زخمها: تشکیل زخمهای سطحی پس از پوستهریزی.
- انتشار بثورات: بثورات میتوانند به صورت گسترده در سراسر بدن، از جمله صورت، دستها، پاها، دهان و نواحی تناسلی گسترش یابند.
آیا واکسن آبله میمونی بزنیم ؟
آبله میمونی (Monkeypox) یک بیماری ویروسی نادر است که معمولاً در مناطق جنگلی مرکزی و غربی آفریقا دیده میشود. اما در سالهای اخیر، مواردی از این بیماری در خارج از این مناطق نیز گزارش شده است.
واکسیناسیون علیه آبله میمونی معمولاً برای عموم مردم ضروری نیست و در شرایط خاص توصیه میشود. در اینجا به برخی از مواردی که واکسن ممکن است توصیه شود، اشاره میکنم:
- افراد در معرض خطر بالا:
- کسانی که در مناطق با شیوع بالای آبله میمونی زندگی یا کار میکنند، بهویژه کسانی که در حوزه بهداشت و درمان در تماس مستقیم با بیماران هستند.
- افرادی که در آزمایشگاهها کار میکنند و با ویروس آبله میمونی سر و کار دارند.
- تماس با موارد تأیید شده یا مشکوک:
- افرادی که با فردی که به تازگی به آبله میمونی مبتلا شده است در تماس نزدیک بودهاند، ممکن است بهعنوان یک اقدام پیشگیرانه واکسینه شوند.
- استفاده از واکسنهای مرتبط:
- برخی واکسنها که برای آبله معمولی (smallpox) ساخته شدهاند، میتوانند تا حدی در برابر آبله میمونی نیز محافظت کنند. این واکسنها به دلیل ارتباط نزدیک بین ویروسهای آبله و آبله میمونی مؤثر هستند.
نکات مهم:
- مشاوره با پزشک: اگر در منطقهای زندگی میکنید که مواردی از آبله میمونی گزارش شده یا به دلایل شغلی یا شخصی در معرض خطر بالای ابتلا هستید، با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین تصمیمگیری را برای شما انجام دهد.
- پایش وضعیت: در صورت مشاهده هرگونه علائم مشکوک یا تماس با فرد مبتلا، حتماً به مراکز بهداشتی مراجعه کنید.
جلوگیری از انتقال و انتشار ویروس آبله میمونی
1. حفظ فاصله اجتماعی و اجتناب از تماس نزدیک
از تماس نزدیک با افرادی که به ویروس آبله میمونی مبتلا هستند یا علائم مشکوک دارند، خودداری کنید.
در صورت لزوم تماس با فرد مبتلا، از دستکش، ماسک و سایر وسایل محافظتی استفاده کنید.
2. رعایت بهداشت شخصی
دستها را مرتباً با آب و صابون به مدت حداقل 20 ثانیه بشویید، بهویژه پس از تماس با افراد بیمار یا سطوح آلوده.
اگر صابون و آب در دسترس نیست، از ضدعفونیکنندههای الکلی استفاده کنید.
3. پوشیدن ماسک
در مکانهای عمومی، بهویژه در مکانهای شلوغ، از ماسک استفاده کنید تا از انتقال ویروس از طریق قطرات تنفسی جلوگیری کنید.
4. اجتناب از لمس حیوانات وحشی یا مرده
از تماس با حیوانات وحشی، بهویژه پستانداران کوچک مانند میمونها و جوندگان که ممکن است حامل ویروس باشند، خودداری کنید.
در صورت نیاز به دست زدن به حیوانات یا لاشههای آنها، حتماً از دستکش و سایر وسایل محافظتی استفاده کنید.
5. ایزوله کردن افراد مبتلا
افرادی که به آبله میمونی مبتلا شدهاند باید در یک اتاق جداگانه بمانند و از تماس با دیگران خودداری کنند تا زمان بهبودی کامل.
افرادی که با فرد مبتلا در تماس بودهاند، باید خود را تحت نظر قرار دهند و در صورت بروز علائم، فوراً به پزشک مراجعه کنند.
6. ضدعفونی کردن محیط و وسایل
سطوح و وسایلی که ممکن است با ویروس آلوده شده باشند را به طور مرتب ضدعفونی کنید.
لباسها، ملافهها و سایر وسایل شخصی فرد مبتلا را جداگانه بشویید و ضدعفونی کنید.
7. اطلاعرسانی و آگاهیبخشی
آگاهی دیگران را درباره علائم و راههای انتقال ویروس افزایش دهید تا بتوانند بهموقع اقدامات لازم را انجام دهند.
8. رعایت دستورالعملهای بهداشتی
دستورالعملها و توصیههای بهداشتی صادر شده توسط مقامات بهداشتی محلی و بینالمللی را به دقت دنبال کنید.
9. واکسیناسیون در صورت لزوم
اگر در معرض خطر بالای ابتلا به آبله میمونی هستید (بهعنوان مثال، کار در حوزه بهداشت و درمان)، با پزشک درباره واکسیناسیون مشورت کنید.
10. استفاده مناسب از تجهیزات محافظتی
کارکنان بهداشت و درمان باید از تجهیزات محافظتی مانند ماسک، دستکش و گان در هنگام درمان بیماران مبتلا به آبله میمونی استفاده کنند.
عوارض واکسن آبله میمونی
- درد و تورم در محل تزریق: درد، قرمزی، تورم یا سفتی در محل تزریق واکسن که معمولاً ظرف چند روز از بین میرود.
- تب خفیف: برخی افراد ممکن است بعد از واکسیناسیون دچار تب خفیف شوند.
- خستگی: احساس خستگی یا ضعف عمومی که میتواند چند روز طول بکشد.
- سردرد: سردرد خفیف تا متوسط که ممکن است پس از واکسیناسیون رخ دهد.
- درد عضلانی: درد در عضلات یا مفاصل که ممکن است بهطور موقتی تجربه شود.
عوارض کمتر شایع و متوسط
- خارش یا بثورات پوستی: در برخی افراد ممکن است خارش یا بثورات پوستی در محل تزریق یا سایر نواحی بدن ظاهر شود.
- تورم غدد لنفاوی: برخی از افراد ممکن است تورم غدد لنفاوی را تجربه کنند، بهویژه در نواحی نزدیک به محل تزریق.
عوارض نادر اما جدی
- واکنشهای آلرژیک: در موارد نادر، واکنشهای آلرژیک شدید (مانند آنافیلاکسی) ممکن است رخ دهد که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
- میوکاردیت یا پریکاردیت: التهاب عضله قلب (میوکاردیت) یا پوشش اطراف قلب (پریکاردیت) ممکن است بهندرت رخ دهد. این عارضه بیشتر در واکسنهای قدیمیتر آبله دیده شده است.
- عوارض عصبی: برخی از واکسنها ممکن است به ندرت با عوارض عصبی مانند التهاب مغز (آنسفالیت) یا التهاب نخاع (میلیت عرضی) مرتبط باشند.
- ایجاد ضایعات پوستی جدی: واکسنهای مبتنی بر ویروس زنده ممکن است باعث ایجاد ضایعات پوستی در افراد با سیستم ایمنی ضعیف شود.
درمان آبله میمونی
1. درمان حمایتی
مدیریت علائم: در بیشتر موارد، درمان آبله میمونی حمایتی است و شامل استراحت، مصرف مایعات کافی، و استفاده از داروهای مسکن برای کنترل درد و تب است.
پیشگیری از عفونتهای ثانویه: مراقبت از ضایعات پوستی و جلوگیری از عفونتهای ثانویه با استفاده از داروهای ضدعفونیکننده و مراقبتهای بهداشتی صحیح بسیار مهم است.
2. داروهای ضد ویروسی
تجویز پزشک: داروهای ضد ویروسی میتوانند برای کاهش شدت بیماری و سرعت بهبودی تجویز شوند. این داروها باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.
3. پیگیری درمان
رعایت دستورات پزشک: پیروی دقیق از دستورات درمانی و مصرف منظم داروهای تجویز شده برای پیشگیری از تشدید بیماری و عوارض احتمالی ضروری است.
4. پیشگیری از انتشار بیماری
پرهیز از تماس نزدیک: در دوران بیماری، از تماس نزدیک با دیگران خودداری کنید تا خطر سرایت ویروس کاهش یابد.
بهداشت فردی: رعایت بهداشت فردی، از جمله شستشوی مکرر دستها و استفاده از ماسک، به کاهش خطر انتقال ویروس کمک میکند.
5. گزارش تغییرات در علائم
مشاوره با پزشک: هرگونه تغییر در علائم یا نگرانیهای جدید باید به پزشک گزارش شود تا بتوان به موقع اقدام کرد و درمان را تنظیم کرد.
6. بهبود و نقاهت
پشتیبانی و مراقبت: در دوره نقاهت، ادامه مراقبتهای بهداشتی و پیگیری وضعیت عمومی مهم است تا روند بهبودی به خوبی پیش برود.
با رعایت این نکات و همکاری نزدیک با کادر درمان، میتوان بهبودی کامل از بیماری آبله میمونی را تسهیل کرد و به جلوگیری از انتشار آن کمک کرد.
دوره درمان آبله میمون چقدر طول می کشد ؟
دوره درمان آبله میمونی بهطور کلی به مدت زمان ابتلا و میزان شدت بیماری بستگی دارد. به طور معمول، این بیماری خود محدود شونده است و در اکثر موارد، افراد مبتلا به تدریج و بدون نیاز به درمانهای خاص بهبود مییابند. در اینجا جزئیات مربوط به مدت زمان درمان و دوره بیماری آورده شده است:
1. مدت زمان کل بیماری:
- مدت زمان علائم: دوره بیماری آبله میمونی معمولاً بین 2 تا 4 هفته طول میکشد. این دوره شامل مرحله اولیه (نشانههای عمومی مانند تب و درد عضلانی) و مرحله بثورات پوستی است.
- ظهور علائم: علائم بیماری معمولاً 6 تا 13 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس شروع میشود.
2. درمان حمایتی:
- مدت زمان درمان: درمان حمایتی و استفاده از داروهای مسکن برای کاهش علائم، مانند تب و درد، ممکن است چند روز تا چند هفته طول بکشد تا علائم کاهش یابد.
- پیشگیری از عفونتهای ثانویه: اگر عفونتهای ثانویه (مانند عفونتهای باکتریایی) رخ دهد، ممکن است نیاز به درمان اضافی با آنتی بیوتیک ها یا داروهای ضدعفونیکننده وجود داشته باشد.
3. استفاده از داروهای ضد ویروسی:
- مدت زمان مصرف: داروهای ضد ویروسی، اگر تجویز شوند، معمولاً برای مدت زمان کوتاهتری، مثلاً چند روز تا یک هفته، استفاده میشوند.
4. دوره نقاهت:
- بهبود کامل: پس از کاهش علائم و بهبود بثورات پوستی، بهبودی کامل ممکن است به چند هفته دیگر نیاز داشته باشد تا بیمار به وضعیت طبیعی خود برگردد.