به گزارش پول نیوز،
اعتراض مردم به انقلاب منجر شد و انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ سرنگونی حکومت پهلوی را رقم زد. مردم فقط می دانستند که به حکومت شاهنشاهی پایان دادند، اما نمی دانستند قرار است چه حکومتی جای حکومت شاهنشاهی را بگیرد. کسی که انقلاب را رهبری کرد، روح الله موسوی خمینی بود. مردم این روحانی را باور کرده بودند و در نتیجه هر چه فرمان می داد، از سوی مردم بدون درنگ اجرایی می شد.
پس از آنکه حکومت شاهنشاهی سقوط کرد، مردم منتظر بودند تا خمینی که حکومت جدید را اعلام کند. او هرچه فرمان می داد، مردم بدون آنکه شکی به دل راه دهند، می پذیرفتند، چرا که رابطه مردم و خمینی، مانند تمامی قیام های گذشته، رابطه رهبر قیام و مردم نبود، بلکه یک رابطه معنوی امام و امت به پشتوانه اسلام بود.
اما گویا این روحانی ساده زیست با درک درست از آینده، از خطر اتهامات پس از انقلاب به خوبی آگاه بود و می دانست که اگر فرمان به جمهوری اسلامی بدهد، اگرچه مردم سربه فرمان می پذیرفتند، اما در آینده انگ دیکتاتوری از سوی دشمنان به حکومت جمهوری اسلامی زده خواهد شد. امام قیامی که از سال ۱۳۴۱ کلید خورده بود، نگران این تهدید جدی بود که مغرضان و کینه توزان انقلاب را زیر سوال ببرند.
نگرانی امام خمینی باعث شد تا رهبر انقلاب بار انتخاب حکومت را در قالب همه پرسی بر دوش مردم بگذارد. نگرانی که موجب شد امام فرمان برگزاری همه پرسی را صادر کند و در نتیجه حکومت انقلابی، اولین رای خود را از مردم گرفت. مردم در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ پای صندوق های رای آمدند و بیش از ۹۸ درصد مردم به نظام جمهوری اسلامی رای دادند.
اگرچه از آن زمان تاکنون ۴۵ سال می گذرد، اما سنگ بنای همه پرسی که امام خمینی گذاشت، باعث شد تا انتخاب تمامی مدیران کشور به صورت مستقیم یا غیر مستقیم با آرای مردم تعیین شود تا به جهانیان اثبات کنیم انقلاب ایران مبتنی بر دموکراسی و آرای مردمی است.
بیشتر بخوانید:
توقع از نقش آفرینی مردم
اما آنچه امروزه بیش از پیش اهمیت دارد یا بهتر بگوییم، نگران کننده است، بی رغبتی مردم به حضور پای صندوق های رای بعد از گذشت ۴۵ سال است. در جدیدترین همه پرسی که برای انتخاب نمایندگان دوره دوازدهم مجلس شورای اسلامی برگزار شد، تنها ۴۰ درصد واجدین شرایط پای صندوق های رای آمدند و ۶۰ درصد مردم با صندوق های رای قهر کردند یا رغبتی به حضور نشان ندادند، شرایطی که می تواند پیام های بزرگی برای مدیران و مسوولان نظام جمهوری اسلامی داشته باشد.
سالروز ۱۲ فروردین به عنوان نماد جمهوری اسلامی، همه ساله محترم شمرده می شود، اما این سالگرد بایستی بهانه ای باشد تا شرایط موجود مورد بررسی قرار گیرد. اینکه همه ساله ۱۲ فروردین را جشن بگیریم و اعلام کنیم که در سال ۱۳۸۵ بیش از ۹۸ درصد مردم در صفوفی طولانی و به هم فشرده پای صندوق های رای آمدند و به جمهوری اسلامی رای دادند، اگرچه سندی افتخارآمیز است، اما مسوولان باید این را از خود بپرسند که امروز هم می توانیم ۹۸ درصد مردم را پای صندوق رای بیاوریم و به نفع جمهوری اسلامی از آنان رای بگیریم؟
بی اعتمادی مردم، واقعیت تاسف آور و البته خطرناکی است که بار ها از سوی مقام معظم رهبری مطرح شده و باید مورد توجه مسوولان قرار گیرد. رهبر انقلاب هر بار که انتخابات ریاست جمهوری برگزار می شود و رییس جمهور جدید برای تنفیذ یا هیات دولت برای گرفتن رهنمود به نزد رهبر انقلاب می روند، با جمله ای هشدارآمیزی روبرو می شوند، هشدار از دست رفتن اعتماد مردم که همواره از سوی رهبر انقلاب گوشزد می شود. حضرت آیت الله خامنه ای بار ها به دولتمردان هشدار داده اند که انقلاب به همت و پشتوانه مردم پیروز شد و باید کاری کنیم که مردم در صحنه بمانند.
گرانی، تورم، سومدیریت، ناتوانی در مدیریت بحران ها، بحران آفرینی ناشی از ندانم کاری، سفره های خالی و بسیاری چالش ها که آلام بسیاری را برای مردم انقلابی رقم زده، باعث یاس و ناامیدی در مردم شده و این یاس و ناامیدی که ریشه آن در عملکرد اشتباه، ندانم کاری، بازی های سیاسی، دسته بندی های جناحی و رفتار های سلیقه ای است، زنگ خطر را بصدا درآورده است. اکنون که چهل و پنجمین سالگرد ۱۲ فروردین را جشن می گیریم، باید نگران رفتار هایی باشیم که در این ۴۵ سال صورت گرفته است. باشد شرایط را بررسی کنیم، اعتراض های گوناگون که به اشکال گوناگون صورت گرفته را زیر ذره بین قرار دهیم و باور کنیم که مدیریت در ۴۵ سال گذشته، نتوانسته آرای مردمی که در ۱۲ فروردین ۸۵ پای صندوق های رای آمدند را حفظ کند.