روز ملی صادرات، فرصت بازکردن گره از  پای تولید

به گزارش پول نیوز ، اقتصاد تابع قوانین خاص خودش است، قوانینی که رعایت هر کدام از آنها می تواند تراز مالی کشور را مثبت و بی توجهی به آنها می تواند تراز مالی کشور را منفی کند. یکی از مهمترین قوانین اقتصادی، قانون عرضه و تقاضاست. این قانون حکم می کند چه میزان کالا (عرضه) برای داخل کشور (تقاضا) تولید کنیم تا برای فروش مشکلی نداشته باشیم، اما مهمتر آن است که آیا مکلف هستیم به اندازه نیاز داخل تولید کنیم و نباید تولید بیشتری داشته باشیم؟ وقتی به اندازه نیاز کشور تولید کردیم، باید در کارخانه ها را ببندیم یا با کمترین ظرفیت اسمی تولید کنیم؟

واقعیت این است که حدی برای تولید متصور نیست و نه تنها نباید تولید کارخانه ها به هر دلیل کاهش یابد، بلکه باید تولید افزایش یابد. فراموش نکنیم که یکی از جدی ترین قوانین اقتصادی، هزینه های سربار است که باید در قالب افزایش تولید سرشکن شود. از حقوق کارگر تا حق بیمه، هزینه های آب، برق، گاز، سرویس، وعده های غذایی و بسیاری هزینه های دیگر در هر صورت و با هر میزان تولید وجود دارد و چنانچه میزان تولید را افزایش دهیم، این هزینه ها بر تعداد تولید بیشتر سرشکن می شود که نتیجه آن، سود برای تولید است.

بنابر این افزایش تولید بهترین گزینه است و باید با سرعت بیشتری صورت پذیرد. اما سوال اینجاست که با این افزایش تولید چه باید کرد. پاسخ این سوال در صادرات است. واقعیت این است که هیچ کشوری نمی تواند تمام نیازهای خود را تولید کند و بخش قابل توجهی از نیازهای تمامی کشورها به وسیله واردات تامین می شود. اینکه کشورها بخواهند همه چیز تولید کنند، مقرون به صرفه نیست، زیرا راه اندازی این میزان کارخانه نه تنها زمانبر و هزینه بر است، بلکه امکان تولید محصولات با کیفیت مطلوب نیز بدلیل نبود تخصص و نیروهای متخصص امکان ندارد.

اتفاقی که امروزه در جهان شاهد هستیم، تقویت تولید در کالاهایی است که یک کشور تخصص و توان تولید با کیفیت آنها را دارد و با صادرات این کالاها، دلارهای ناشی از صادرات این کالاها را صرف خرید کالاهایی می کنند که تخصص و توان لازم را در تولید آنها ندارند.

صادرات به اندازه ای اهمیت دارد که روز جهانی برای صادرات در نظر گرفته شده و تمامی کشورها این روز را گرامی می شمارند. در ایران نیز با تصویب شورای فرهنگ عمومی کشور، روز 29 مهر ماه مصادف با 21 اکتبر به عنوان روز ملی صادرات نامگذاری شد.

این روز فرصتی است تا قدر صادرکنندگان را بدانیم و از آنها تقدیر به عمل آوریم، افرادی که در شرایط تحریم و تهدید توانسته اند کالاهای ایرانی را در سراسر جهان عرضه کنند و بفروش برسانند تا نام ایران و ایرانی در جهان بلند آوازه شود.

شاید صادرات برای دیگر کشورها چالش زیادی نداشته باشد، اما برای ایران که سالهاست درگیر شدیدترین تحریم هاست و برای ساده ترین معاملات با محدودیت و ممنوعیت دست به گریبان است، صادرات اهمیت ویژه ای دارد. بخاطر بیاوریم که هرگاه قیمت دلار اوج می گیرد و دولت به ویژه وزارت اقتصاد و بانک مرکزی به کمکاری و سومدیریت متهم می شوند، اولین جمله ای که بر زبان می آورند این است که پتروشیمی ها و فولادسازی ها دلارهای صادراتی‌شان را به بازار نیاورده اند. بنابر این صادرات برای کشور ما از اهمیت ویژه ای برخوردار است و نمی توانیم و نباید ظرفیت آن را نادیده بگیریم.

اکنون که روز ملی صادرات بهانه توجه به این مهم را رقم زده، باید با آمار و ارقام به صورت دقیق میزان صادرات کشور را مشخص کنیم و مهمتر آنکه نقش هر بخش از اقتصاد در صادرات را شفاف سازی کنیم. باید ظرفیت های بزرگی همچون فولاد، مس و پتروشیمی را مورد تکریم قرار دهیم و موانع پیش پای آنها را برداریم.

امروز باید مشخص کنیم که بهتر است برق و گاز صنایع را قطع کنیم تا برق و گاز بخش خانگی را تامین کنیم، یا مردم باید همکاری کنند و با صرفه جویی در مصرف، انرژی مورد نیاز تامین شود. باید بدین باور برسیم که صنایع باید قربانی آسایش البته از نوع اصراف و زیاده روی مردم شوند، یا در این عرصه تعادل برقرار کنیم تا صنایع آنقدر تولید کنند که صادرات قوت بگیرد.

بیشتر بخوانید: خواب شیرین سرمایه گذاری برای تولید

امروز فرصت خوبی است که به یاد بیاوریم در گذشته چه کالاها و محصولاتی را تولید و صادر می کردیم که امروز اثری از آثار آنها باقی نمانده یا بسیار کمرنگ شده است.

امروز باید بدون دروغ پردازی، گنده گویی و بزرگ نمایی، آمار واقعی از صنایعی ارایه دهیم که ورشکسته شده اند. باید کارخانه هایی را ترسیم کنیم که کارگرانش اخراج شده، ماشین آلاتش به عنوان اهن قراضه فروخته شده و از تمام خط تولید، سوله های زنگ زده برجای مانده است.

امروز باید مافیایی را محاکمه کنیم که تخصص ویژه ای در خرید کارخانه ها و تبدیل آنها به مجمتمع تجاری یا مسکونی داشتند.

امروز باید مدیرانی را بازخواست کنیم که بدون داشتن تخصص و تجربه و تنها به واسطه رابطه، مدیریت صنایع بزرگی را بدست گرفتند، آنها را به بحران، ورشکستگی و تعطیلی کشیدند و سپس سراغ کارخانه بزرگ دیگری رفتند.

امروز باید بانکهایی را محاکمه کنیم که تسهیلات با بهره کلان به کارخانه ها دادند و با سندسازی کارخانه ها را مصادره کردند.

امروز باید کارفرمایانی را که به واسطه بدهی بانکی در زندانها بسر می برند، آزاد کنیم و فرصتی دیگر در اختیارشان بگذاریم تا کارخانه هایشان را سرپا، کارگر استخدام و تولید را فعال کنند و صادرات را رقم بزنند.

روز ملی صادرات روز هورا کشیدن بیهوده نیست، بلکه باید فرصتی برای شناسایی گلوگاهها باشد و هر گره ای که بر سر راه تولید خورده، باز شود.