سلاخی استاندارد در قربانگاه بازی های سیاسی

به گزارش پول نیوز ، از انسان اولیه تا انسان قرن بیست و یکم فاصله بسیار است. انسانی که توان تامین نیازهای اولیه خود را نیز نداشت و از ابتدایی ترین نیازها محروم بود تا انسانی که کارش به تجمل گرایی رسیده و نه تنها نیازهایش را تامین می کند، بلکه کالاهای لوکسی ساخته که نه تنها مورد نیازش نیست، بلکه در بسیاری از موارد به عنوان وسایل دست و پاگیر، بار اضافی و سربار از آنها یاد می شود.

تجمل گرایی به بحرانی جدی تبدیل شده و در حالی که بسیاری از وسایل حتی به درجه مستعمل نرسیده، در مدت کوتاهی جایگزین مدل جدیدتر می شود. در بسیاری از موارد وسایلی جایگزین می شود که نه تنها به زیبایی و دلنشینی نمونه های قبلی نیست، بلکه زشت تر است، اما تنوع طلبی باعث شده انسان به سوی کالاها و تولیدات جدید برود.

انسان به مرور زمان متوجه شعور و تفاوت خود با دیگر مخلوقات شد، از این امتیاز بهره گرفت و به علم و دانش دست یافت. در نتیجه اختراع و اکتشاف را در دستور کار قرار داد که به صورت مستمر فناوری و نوآوری های بسیاری را رقم زد. اگرچه نوآوری ها زندگی انسان را آسان کرد، اما خطرهای بسیاری را رقم زد و همین نوآوری ها باعث مرگ و میرهای گسترده شد.

حوادث این ذهنیت را بوجود آورد که بسیاری از اختراعات و اکتشافات بدلیل مشکلات کیفیت کالاهای تولیدی است. غذاهایی که با وجود خوشمزگی و ظاهر جذاب، مرگ آور هستند، کالاهایی که با وجود برآورده کردن خواسته ها، امنیت و سلامت را تهدید می کنند و محصولاتی که رویکردی دوگانه دارند و در حالی که خواسته های هدفگذاری شده را تامین می کنند، عوامل تهدیدکننده ای دارند که هنگام تولید به آن توجه نشده بود.

حجم تولید کالاها و محصولات به اندازه ای زیاد بوده و هست که کنترل و نظارت بر تولید آن بسختی صورت می گیرد و حتی در بسیاری موارد امکان کنترل آن وجود ندارد. در نتیجه تعیین دستورالعمل کیفیت برای محصولات تعریف شد و هر کدام از دستگاهها مسوولیت نگارش دستورالعمل مرتبط با زیرمجموعه خودشان را بر عهده گرفتند.

در شرایطی که دستگاهها مسوولیت نظارت بر تولیدات و محصولات زیر مجموعه خودشان را داشتند، نسبت به کمکاری، ضعف، کیفیت نامناسب و… واکنش لازم را نشان نمی دادند، در نتیجه تصمیم بر این شد تا دستگاهی فراجناحی مسوولیت نظارت بر تمامی محصولات و تولیدات را بر عهده بگیرد که ایده استاندارد مطرح شد.

بسرعت استاندارد به صورت جهانی کلید خورد، زاده شد، بزرگ شد و بر تمامی محصولات سیطره پیدا کرد. استاندارد در قالب سازمانی جهانی شکل گرفت و دستورالعمل جهانی استاندارد نوشته شد تا تمامی کشورها ملزم به اطاعت از آن شوند. استاندارد جهانی حکم کرد که هر کشوری تصمیم به تولید کالا یا محصولی دارد، باید استانداردها را رعایت کند. دستورالعمل های استاندارد الزامی شد و کار بجایی رسید که هر تولید کننده در هر نقطه از جهان ناچار به اطاعت از آن شد و هر تولیدکننده ای که آنها را رعایت نمی کرد، با جرایم سنگینی رو به رو می شد.

با وجود قدرت نمایی استاندارد و استقبال جهانی، بسیاری از کشورها داستان دیگری را دنبال می کنند. کالاها و محصولاتی که در دیگر کشورها تولید می شود، مطابق شرایط آن کشور تولید و عرضه می شود. مردم در بسیاری از نقاط جهان ناچار به استفاده از کالاهایی هستند که استانداردهای لازم ندارد و بدلیل فشارهای دولتمردان، باید تن به این کالاهای بی کیفیت بدهند.

البته کشورهایی که بر تولید انبوه و صادرات تمرکز دارند، چاره ای به غیر از رعایت استانداردها ندارند، زیرا در صورت بروز مشکل یا چالش، به حکم استاندارد جهانی ناچار به پرداخت خسارت بابت کالای بی کیفیت می شوند.

اما مشکل جدی تر از اینهاست. کشورهایی که اعتقاد به استاندارد دارند و بدنبال اجرای آنها هستند، در نتیجه فشارهای جهانی توان اجرای استانداردها را ندارند. نمونه بارز این قبیل کشورها، ایران است. آنقدر میزان تحریم ها علیه ایران جدی و شدید است که بسیاری از کالاها و محصولات امکان داشتن استاندارد را ندارند. بسیاری از قطعات مصرفی در توان تولید کشور نیست و شرکتهای تولیدکننده آن قعطات بدلیل ترس از تحریم، جرات فروش آنها را ندارند. در نتیجه کالاها به صورت ناقص تولید و فروخته می شود. بسیاری از کالاها و محصولات تولیدی که بدلیل تحریمها و تهدیدها کیفیت لازم را ندارند یا تولید نمی شوند، نه تنها برای مردم ایران بلکه برای موقعیت جغرافیایی و اقلیمی جهان زیان آور هستند و لازم است استاندارد جهانی به دولتهای تحریم کننده فشار بیاورد تا قطعات مرتبط با سلامت جهانی را در اختیار ایران و دیگر کشورهای تحریم شده قرار دهند.

البته تولید چالشهای بسیاری دارد که یکی از بدترین آنها، تولیدات زیر پله ای است که بدور از استاندارد و در شرایط غیر قابل نظارت تولید و عرضه می شوند. این تولیدات در نامناسب ترین شرایط تولید می شوند و بدلیل پرداخت نکردن بسیاری از هزینه های قانونی همچون بیمه و مالیات و بکارگیری مواد اولیه و قطعات بی کیفیت، آنقدر ارزان تولید می شوند که مورد اقبال مردم قرار می گیرند و مردم که دلیل این تولیدات بی کیفیت را نمی دانند، تنها بدلیل ارزانتر بودن، نسبت به خرید آنها اقدام می کنند.

نتیجه آنکه امروزه بسیاری از کالاهای بی کیفیت در کشورمان تولید می شود که چالشهای جدی را رقم می زند. وقتی خودروهایی در داخل تولید می شود که از داشتن استاندارد محروم هستند، تحریم ها اجازه ورود قطعات با کیفیت و فناوری را نمی دهد، کمبود ارز باعث شده برای این خودروهای بی کیفیت، انحصار تعریف شود و اجاره واردات خودروهای با کیفیت و ارزان داده نشود، دستاوردی به غیر از 20 هزار کشته و میلیونها مجروح و معلول تصادفات رانندگی ندارد. البته این یک مورد و مورد برجسته آن است و موارد بسیار دیگری وجود دارد که نشان می دهد استاندارد نیز در قربانگاه بازی های سیاسی سلاخی می شود.