چهل و ششمین دهه فجر را پشت سرگذاشتیم و سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را جشن گرفتیم. اما جشن گرفتن و پایکوبی کفایت نمی کند و باید با دقت بررسی کنیم که در تمامی سالهای گذشته چه وضعیتی داشته ایم. دردناکترین واقعیتی که از 1357 تاکنون آزارمان داده، کینه توزی های دشمنان است. در تمامی سالهای گذشته به اشکال گوناگون مورد تهدید قرار گرفتیم. از معضل تروریسم تا جنگ تحمیلی و تهاجم فرهنگی به صورت دسیسه هدفمند و سازمان یافته، بر سرمان سنگینی کرده و در قالب تفرقه افکنی، ایجاد بدبینی و ترور اندیشمندان، حرکت چرخهای انقلاب را کند کرده، اما نکته مهم اینجاست که نتوانسته این حرکت را متوقف کند.
در ادامه کینه توزی های هدفمند، جنگ اقتصادی در دستور کار دشمنان قرار گرفت و سالهای سال است که با سلاح تحریم، تمامی جهانیان علیه کشورمان صف آرایی کرده اند تا ایران را در گوشه رینگ وادار به تسلیم کنند. اما دیدیم که نه تنها ایران به زانو درنیامده، بلکه هر آنچه تحریم شدیم، بدست جوانان متعهد و تحصیل کردگان، به برکت منابع خدادادی در داخل کشور تولید کردیم و آنقدر پیشرفت کردیم که نه تنها نیازهای داخل را تولید و تامین کردیم، بلکه صادرات گسترده ای به دیگر کشورهای جهان داشتیم و حتی رتبه های بالایی در بین کشورها جهان بدست آوردیم.
پیشرفت ایران در تمامی زمینه ها به اندازه ای چشمگیر بود که دشمنان را به فکر فرو برد و کار بجایی رسید که با شرمندگی و سرافکندگی، اعتراف کردند که فشارهایشان به نتیجه نرسیده و شکست خورده اند. البته یکی از جدی ترین تهدیدهایی که همواره همچون چماق بالای سرمان به حرکت در می آمد، گزینه نظامی بوده که کشورهای پیشرو در عرصه نظامی، همواره با روی میز بودن گزینه نظامی، کشورمان را تهدید می کردند، در حالی که امروز دیگر سخنی از گزینه نظامی به میان نمی آورند و به توان نظامی ایران اعتراف کرده اند.
پیشرفت ایران در عرصه هسته ای نیز گام دیگری برای ناکارامد کردن تهدیدها و تحریم ها بود. در حالی که ایران بارها اعلام کرده بدنبال استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای است، این نگرانی برای دشمنان وجود دارد که ایران تولید سلاح هسته ای را در دستور کار قرار دهد و همواره نسبت به این اتفاق ابراز نگرانی کرده اند. البته نگرانی دشمنان زیاد هم بی اساس نیست، زیرا میزان غنی سازی اورانیوم در ایران با کیفیت و خلوص بالا، دانشمندانی با توان علمی بالا و بدست آوردن دانش تولید سلاح هسته ای به نوعی است که باید هم باعث نگرانی دشمنان شود.
اما ” حسنش همه گفتی، عیبش نیز بگو”. بی شک رسیدن به این جایگاه به پشتوانه مردمی فداکار و از خودگذشته بوده است. بی شک تحریم ها و تهدیدها، سختی ها و چالش های خاص خود را داشته و دارد که بدترین آنها، تورم و گرانی است. اگرچه دشمنان بارها تاکید کرده اند که هر سیاستگذاری کینه توزانه ای برای زمین گیر کردن نظام جمهوری اسلامی بوده، اما در تمامی سالهای گذشته، مردم تاوان تمامی سختی ها را داده اند.
اگر به سخنان امام خمینی و آیت الله خامنه ای در مقام و جایگاه رهبر انقلاب توجه کنیم، همواره بر نقش مردم به ویژه محرومان و دهک های پایین جامعه تاکید کرده اند. همواره تبعات تحریم و تهدید در سفره های مردم به ویژه دهک های پایین جامعه خودنمایی کرده و روز به روز کمرنگ تر شده و کار بجایی رسیده که مردم برای تامین هزینه های زندگی اولویت بندی کرده اند و نه تنها از سفر، تفریح، تحصیل و پوشاک، بلکه حتی از دارو و درمان گذشته اند تا بتوانند شکمشان را سیر کنند.
در تمامی سالهای گذشته افزایش حقوق هرگز متناسب با تورم نبوده، رویکردی که باعث شکاف عمیق معیشت و حقوق شده که نمونه آن را در سالهای اخیر بخوبی مشاهده کرده ایم به نوعی که دولت برای جبران تورم 45 درصدی که دستاورد تیم ضعیف اقتصادی بوده، افزایش حقوق 20 درصدی را پیشنهاد کرده و نمایندگان مجلس شورای اسلامی که در اصل نماینده مردم هستند، به جای حمایت از مردم، در زمین دولت و به نفع دولت بازی کرده اند.
لازم نیست بیش از این در خصوص ناکارآمدی ها و مشکلات ناشی از آن سخن بگوییم، زیرا سفره های خالی مردم همه چیز را نشان می دهد. اما آنچه باید مورد توجه و تقدیر قرار گیرد، حضور همین مردم در صحنه حمایت از انقلاب است. بهمن به عنوان سردترین ماه از سردترین فصل سال مطرح است. در بسیاری از سالگردها شاهد بارش برف و حتی یخبندان بودیم، در حالی که مردم بدون توجه به آنها، به خیابانها آمدند تا از انقلاب حمایت کرده و ارادت خود را با وجود تمام سختی ها نشان دهند.
امسال وضعیت اقتصادی بسیار اسفبارتر از گذشته بود. دلار آمریکا به 94 هزار تومان رسید و سکه طلا به 80 میلیون تومان لبخند زد که در هر دو مورد افزایش بیش از 80 درصدی را شاهد بودیم. در گرمای تورم و گرانی و سرمای شدید هوا، انتظار می رفت مردم در خانه هایشان بمانند و از خانه بیرون نیایند، اما از همان ساعتهای اول راهپیمایی، به خیابانها آمدند تا به جهانیان اثبات کنند تا چه اندازه به انقلاب شان ارادت دارند. برای آنکه در مورد دهه فجر و پیروزی انقلاب سخن بگوییم، قبل از عملکرد مردم، نمی توانستم قلم بدست بگیریم و نظر بدهم، اما اکنون که همه چیز را دیدیم، بهتر می توانیم سخن بگوییم.
راهپیمایی چهل و ششمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و حضور گسترده مردم در گرمای آشفته بازار اقتصادی و سرمای هوا، بار مسوولیت مسوولان را سنگین تر کرده است. بخاطر بیاوریم که رهبر انقلاب در آغاز بکار دولت سیزدهم، خطاب به ابراهیم رییسی تاکید کرد که اعتماد عمومی خدشه دار شده و مردم به عنوان سرمایه اصلی انقلاب، اعتراض دارند. دولت سیزدهم به دلیل سقوط بالگرد حامل رییسی، به چهار سال نرسید و پزشکیان با رای مردم سکان دولت چهاردهم را بدست گرفت، اما همچنان رهبر انقلاب نسبت به از دست رفتن اعتماد عمومی هشدار داد.
بهتر است مسوولان فیلم های مربوط به راهپیمایی مردم در سراسر کشور را ببینند و عملکرد خود را نیز مورد ارزیابی قرار دهند، شاید آنگاه بخود بیایند و مقداری مسوولانه تر عمل کنند و تصمیم بگیرند. به عبارت بهتر، باید قدر این مردم را به عنوان اصلی ترین سرمایه انقلاب بدانید و به واقع نگران از دست رفتن اعتماد عمومی باشید، زیرا در آن صورت، شما تصمیم گیران و تصمیم سازان مسوول همه چیز هستید.