به گزارش پول نیوز ، در یک پیشرفت شگرف در حوزه امنیت دیجیتال با پلاستیک، محققان روشی کاملاً نوین و بدیع برای ذخیره‌سازی رمزهای عبور و اطلاعات بسیار حساس در ساختار مولکولی مواد پلاستیکی توسعه داده‌اند. این نوآوری پتانسیل تغییر بنیادین مفهوم سنتی رمزهای عبور دیجیتال را دارد و راهکاری فیزیکی، امن و یک‌بار مصرف برای دسترسی‌های حساس به سیستم‌ها و اطلاعات ارائه می‌دهد.
بر اساس جزئیات این پژوهش پیشگامانه، تیمی از محققان موفق شده‌اند تا یک رمز عبور نسبتاً طولانی، شامل ۱۱ کاراکتر، را با دقت و پایداری بالا در ساختار مولکولی یک قطعه پلاستیکی کوچک جاسازی کنند. این دستاورد نه تنها امکان‌پذیری این روش را اثبات می‌کند، بلکه نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از مواد فیزیکی برای تقویت لایه‌های امنیتی در دنیای متکی به اطلاعات دیجیتال بهره برد.
تفاوت کلیدی و ماهیتی این فناوری با روش‌های رایج ذخیره‌سازی اطلاعات و رمز عبور (که معمولاً به صورت باینری در حافظه‌های الکترونیکی انجام می‌شود) در این است که رمزها و اطلاعات مورد نظر به جای کدهای دیجیتال، در یک زنجیره پلیمری متشکل از مونومرهای خاص “نوشته” می‌شوند. به بیان دیگر، اطلاعات در آرایش و توالی مونومرهای تشکیل‌دهنده زنجیره پلاستیکی رمزگذاری می‌شوند.
محققان برای پیاده‌سازی این ایده، یک “الفبای مولکولی” منحصر‌به‌فرد ایجاد کرده‌اند. این الفبا شامل ۲۵۶ نوع مونومر مختلف است که هر کدام دارای ویژگی‌های شیمیایی یا فیزیکی متمایزی هستند. همانند حروف در الفبای زبان یا بایت‌ها در دنیای کامپیوتر، ترکیب و ترتیب قرارگیری این ۲۵۶ نوع مونومر متفاوت در کنار هم در یک زنجیره پلیمری، امکان کدگذاری و نمایش طیف وسیعی از اطلاعات پیچیده، از جمله رمزهای عبور، کلیدهای رمزنگاری یا سایر داده‌های حساس را فراهم می‌آورد.
فرآیند خواندن و رمزگشایی اطلاعات ذخیره شده در این پلاستیک امنیتی نیز فرآیندی دقیق و متوالی است. برای دسترسی به رمز عبور ذخیره شده، قطعه پلاستیکی تحت آنالیز قرار می‌گیرد و مونومرهای تشکیل‌دهنده زنجیره آن به صورت متوالی و یک به یک شناسایی و خوانده می‌شوند. ترتیب خوانش این مونومرها، رمز عبور اصلی یا اطلاعات پنهان شده در ساختار مولکولی را بازسازی می‌کند.
شاید یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های امنیتی این روش، خاصیت یک‌بار مصرف بودن آن باشد. پس از اینکه رمز عبور یا اطلاعات برای یک بار از روی ساختار مولکولی پلاستیک خوانده شد و مورد استفاده قرار گرفت، فرآیندی فیزیکی یا شیمیایی عمداً باعث ایجاد تغییر دائمی و برگشت‌ناپذیر در ساختار پلاستیک می‌شود. به این ترتیب، این قطعه پلاستیکی پس از استفاده اول، دیگر قابل خواندن یا استفاده مجدد برای دسترسی به همان اطلاعات نخواهد بود و عملاً بی‌استفاده می‌شود. این ویژگی می‌تواند سطح بالایی از امنیت را در برابر حملات تلاش برای خواندن مکرر (مانند حملات Brute Force فیزیکی) یا سرقت اطلاعات فراهم کند.
این فناوری نویدبخش کاربردهای بالقوه فراوانی در سناریوهایی است که نیاز به دسترسی امن، فیزیکی و یک‌بار مصرف به اطلاعات حیاتی وجود دارد، مانند توکن‌های امنیتی برای دسترسی به حساب‌های بانکی فوق‌العاده حساس، کلیدهای دسترسی به زیرساخت‌های حساس، یا حتی به عنوان بخشی از سیستم‌های احراز هویت بسیار امن. با دور کردن رمز عبور از حوزه صرفاً دیجیتال و قرار دادن آن در یک بستر فیزیکی یک‌بار مصرف، می‌توان بسیاری از آسیب‌پذیری‌های مرتبط با حملات سایبری مانند هک یا فیشینگ را کاهش داد. اگرچه این پژوهش در مراحل اولیه است، اما مسیر جدیدی را در تلفیق علم مواد و شیمی با امنیت سایبری نشان می‌دهد.
آژانس خلاقیت کوانتا