به گزارش پول نیوز ، کمر صنعت پالایش دارد می‌شکند که هر لحظه تولید را به حداکثر میزان نیاز سیری‌ناپذیر بازار کارسازی کند تا بعد اسناد افتخارآمیز تولید به شکل خبر و گزارش همچون یک سیلی محکم به‌صورت مخاطب ناراضی بخورد که دیدی در تولید بنزین و گازوئیل چه رکوردها زدیم؟ دیدید مدیریت ما چطور بحران ناترازی تولید و مصرف را در نطفه خفه کرد؟
شاهد این مدعا اخباری است که از مجاری رسمی وزارتخانه‌ای منتشر می‌شود که مدام تولید هر آن بیشتر پالایشگاه‌ها را به من و تو پُز می‌دهد. و انگارنه‌انگار که تولید فزاینده، قاچاق فزاینده‌تر را شکل می‌دهد.
مگر غیر از این است که مدام گفته می‌شود مصرف به‌شدت دارد بالا می‌رود و برای پاسخ‌گفتن به اشتهای اژدهای مصرف دست‌به‌کار شده‌ایم که کمتر مجبور به واردات سوخت شویم؟ و مگر غیر از این است که مدام کارمان این شده که آمار تابستانه و زمستانه و نوروزی بدهیم و تن ملت را بلرزانیم که اوضاع خیلی خراب است تا در مقابلش توسعه‌های پالایشگاهی و افزایش تولیدها را همچون قرصی مسکن به خورد مردم بدهیم؟ اژدهای مصرف موشی دغل‌کار است که علنی کار خود را می‌کند و به هیچ سوراخی هم نمی‌خزد.
نتیجه چیست؟ نتیجه این است که طبق آمار رسمی روزی ۲۰ میلیون لیتر سوختی که عمدتاً نفت گاز است و به بازار قاچاق می‌رود به‌زودی می‌تواند به ۲۵ میلیون لیتر و ۳۰ میلیون لیتر برسد و آب هم از آب تکان نخورد و باز داد کسی مثل رئیس‌جمهور در بیاید که باید فکری اساسی کرد.
ساده لوحیست اگر خیال کنیم متولیان از یک رابطه ساده رصد تحویل سوخت پالایشگاهی به انبارها و مخازن و سیکل تحویل این انبارها به جایگاه‌ها و یا نیروگاه‌ها و دیگر مبادی مصرف؛ مانند صنایع و چاه‌های زراعتی و باغی و معادن خبر ندارند. قضیه این است که یک تولیدکننده رسمی به مصرف‌کننده رسمی خوراک می‌دهد و فقط این وسط بازاری براه افتاده است که رسمیت ندارد.
اصلاً فکر کنیم که همین‌الان دستی از غیب برون آید و با عصای جادویی‌اش کاری کند که همه مرزهای کشور بسته شود. شک نکنید که در نهایت ۲۰ میلیون لیتر سوخت به‌اصطلاح قاچاق شده به ۱۸ میلیون لیتر خواهد رسید. یعنی باز هم انگارنه‌انگار!
در خبرها می‌خوانیم فلان قدر سوخت بیشتری به نیروگاه‌ها تحویل داده شد بی‌آنکه بپرسیم در حین این رشد تحویل سوخت چقدر برق بیشتری تولید کردیم.
کسی نمی‌تواند از چندوچون میزان سوخت تحویلی به کامیون‌هایی که سهمیه می‌گیرند سر در بیاورد.
هیچ اراده‌ای وجود ندارد بپرسد چاه‌های کشاورزی چقدر سوخت تحویل می‌گیرند و در مقابل بازدهشان چقدر شده. هیچ توجهی به این نمی‌شود که کلاه‌شرعی درست‌کردن از سوخت تحویلی به تحویل‌گیرندگان رسمیت بخشیدن به زنجیره‌ای است که در نهایت سودش به دولت می‌رسد. گیرم در بازاری که دیگر سیاه نیست و خاکستریست و شاید دارد به بازار سفید تبدیل می‌شود.
با کمترین دقت می‌توان فهمید بسیاری از نهادهای زیر مجموعه وزارت نفت، صمت، کشاورزی، نیرو و راه و شهرسازی مستقیماً در ماجرای فروش سوخت در بازار آزاد نقشی پر رنگ دارند و این دیگر آن‌قدر اظهرمن‌الشمس است که نمی‌توان به آن انگ اتهام‌زنی و تضعیف دولت زد.
بله بهتر است خودمان را دور نزنیم و واژه‌ها و ترکیبات جعلی ای مانند ناترازی انرژی و تولید و مصرف و قاچاق سوخت و ازدیاد مصرف و امثالهم را به خوراک مخاطب تبدیل نکنیم.
عنوان “قاچاق سوخت” تقلیل‌دهنده تجارتی مافیایی است که عظمتش به هیبت بازیگران رسوخ کرده در بدنه حاکمیت است و مختص این دولت و آن دولت هم نبوده و نیست.
فریبی بنام قاچاق سوخت همان‌طور که گفته شد لباسی حیله‌گر است که بر تن این بیزینس بزرگ کرده‌اند تا من و تو را بیش‌ازپیش به جهل و غفلت ببرند.
آژانس خلاقیت کوانتا