به گزارش پول نیوز، بسیاری از پروژه های دیگر نیز با پیشرفت زیر 50 درصد، همچون استخوانی در گلوی اقتصاد و تولید کشور، به شکلی آزار دهنده، مدیریت ناکارآمد کشور را به سخره می گیرند. اما چالش دوم سرمایه هایی است.
که به جای مولد بودن، زیان بار هستند. هنگامی که شاهد فرار سرمایه های داخلی به سوی دیگر کشورها هستیم، هنگامی که سرمایه
گذار خارجی از ترس تحریم ها جرات سرمایه گذاری در کشورمان را ندارد و هنگامی که ظرفیت های بسیاری در کشور منتظر سرمایه گذاری است، راکد کردن سرمایه، اشتباه مدیریتی است که تاوانش را اقتصاد کشور می دهد.
بدتر آنکه پروژه های نیمه کاره هزینه بر هستند به نوعی که اقدامات اولیه برای تجهیز کارگاه انجام می شود و نیازهای ساختمانی همچون میلگرد، تانکر و… در محل کارگاه تخلیه می شود و برای آنکه اینها را دزد نبرد، چندین نگهبان استخدام می شود تا در بیابانی برهوت به گشت زنی و مراقبت از این سومدیریت بپردازند. به عبارت بهتر پروژه ای که هیچ بازدهی و پیشرفتی ندارد، هزینه های کلانی بابت مدیریت و نگهداری بر دوش بیت المال می گذارد.
با توجه به چالشهای بسیاری که در زمینه پروژه های نیمه کاره شاهد هستیم، بررسی های مالی و میدانی نشان می دهد که این قبیل پروژه ها نه تنها منافع مالی و اقتصادی ندارد، بلکه هزینه بر است و مدیریت کلان کشور را به چالش می کشاند. اما سوال اینجاست که چه باید کرد. آیا از کلنگ زنی به طور کلی دست برداریم، آیا قبل از کلنگ زنی بررسی های همه جانبه انجام دهیم، آیا در انجام پروژه ها اولویت بندی کنیم، آیا زمانبندی کنیم، این سوالات می تواند بی شمار مطرح شود و مدیریت کشور را به چالش بکشاند.
یکی از جدی ترین مواردی که می تواند به مدیریت کلنگ زنی پایان دهد و روند عملیات اجرایی را سرعت بخشد، مدیریت مطالبه گر و پاسخگو است. یک مدیر توانمند دو راهکار را دنبال می کند. اول اینکه عملکرد زیرمجموعه خود را با دقت رصد می کند و به صورت مستمر آنها را مورد بازخواست قرار می دهد. در نتیجه هر کدام از زیرمجموعه ها باید به صورت مستمر گزارش کار خود را ارایه کنند و چنانچه روند پیشرفت در هر بخشی اشکال دارد، مورد بازدید و بررسی قرار می گیرد و به هر شکل ممکن، موانع برداشته می شود.
اینکه مدیریت مطالبه گر باشد، بسیار خوب است، اما مدیریت باید به بخشهای بالادستی پاسخگو باشد. هر شرکتی یک هیات مدیره یا مدیریتی کلان بالادستی دارد که باید پاسخگوی آنها باشد. مدیری که در جلسات هیات مدیره حضور می یابد اما حرفی برای گفتن ندارد، مدیر پاسخگو نیست و ادامه فعالیت او در پست مدیریتی هیچ معنا و مفهومی ندارد.
صنعت مس یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین بخشهای اقتصادی کشور است. صنعت مس ایران بتازگی از رتبه هفتم جهان به رتبه پنجم جهان صعود کرد که بیانگر رشد سریع این صنعت نه تنها در ایران بلکه در جهان است. روند رو به رشد این صنعت بیانگر آن است که ظرفیت های بالایی دارد و باید هرچه سریعتر این ظرفیت ها به مرحله اجرا برسد. با این تفکر، شاهد هستیم که پروژه های صنعت مس یکی پس از دیگری کلنگ زنی می شود، اما سوال اینجاست که به سرنوشت پروژه های نیمه کاره مبتلا می شود؟
اگر این واقعیت را بپذیریم که مدیریت نقش اساسی در هر مجموعه ای دارد، این را می پذیریم که تکیه زدن مدرس خیابانی بر صندلی مدیریت شرکت ملی صنایع مس ایران، باعث تفکرات و تحولات اساسی در این مجموعه خواهد شد. تفکر مدرس خیابانی، مدیریت مطالبه گر و پاسخگو است به همین دلیل دستور داده گزارش پیشرفت ماهانه طرح‌های توسعه‌ای به منظور اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی اقدامات انجام گرفته برای پیشبرد پروژه‌های پیشران منتشر شود، رویکردی که باعث می شود زیرمجموعه ها با دقت بیشتری کار کنند زیرا می دانند در پایان ماه باید گزارش عملکرد بدهند و اگر عملکرد ایستا یا منفی داشته باشند، باید برای خودشان دنبال کار بگردند.
با توجه به رویکرد مطالبه گری مدرس خیابانی، آخرین وضعیت پیشرفت پروژه‌های توسعه‌ای شرکت ملی صنایع مس ایران به صورت رسمی منتشر شد که این گزارش حکایت از آن دارد که 2 کلان پروژه کارخانه تغلیظ دره‌زار و درآلو در آستانه اتمام عملیات اجرایی قرار دارند.
بیشتر بخوانید: ایمیدرو؛ افزایش تولید ۷۲ هزار تن کنسانتره مس
در آخرین گزارش منتشر شده که میزان پیشرفت پروژه‌های توسعه‌ای بر مبنای دوره منتهی به پایان اردیبهشت‌ماه را نشان می‌دهد، دو کلان پروژه احداث کارخانجات تغلیظ دره‌زار و درآلو به ترتیب با 95 و 93 درصد پیشرفت فیزیکی، در آستانه اتمام عملیات اجرایی قرار دارند.
با افتتاح و آغاز بهره‌برداری از این دو کلان پروژه در آینده نزدیک، ظرفیت تولید کنسانتره مس در شرکت ملی صنایع مس ایران حدود 243 هزار تن افزایش می‌یابد که نوید دهنده تحقق شعار سال 1403 یعنی «جهش تولید با مشارکت مردم» خواهد بود.
آژانس خلاقیت کوانتا