22 مهر 1403 - 8:14

جستجو
این کادر جستجو را ببندید.
جستجو

ناگفته های پدر امیر حسین زارع؛ دوست دارم پسرم مسیر تختی را برود

در مطلب زیر گفتوگوی خواندنی با پدر امیرحسین زارع کشتیگیر طلایی سنگین وزن ایران را نظر میگذرانید.

به گزارش پول نیوز، ناگفته های پدر امیر حسین زارع؛ دوست دارم پسرم مسیر تختی را برود

امیرحسین زارع نابغه سنگین وزن کشتی جهان. پسری از آمل. تحصیلکرده مدرسه تیزهوشان با نبوغ و استعدادی ویژه در کشتی. وقتی گوشی زنگ می خورد، پدر او تماس را جواب می دهد. عباس آقا را همه آمل می شناسند. مردی خوش مشرب و با معرفت. از کامیون داران قدیمی که در همه جای ایران رفیق دارد.

از صبح خیلی ها با او تماس گرفته اند. از سازمان ورزش آمل و مازندران تا نمایندگان مجلس. لبخندی می زند و می گوید: «تا الان ما امیرحسین را بزرگ کردیم و حالا پسرم دارد ما را بزرگ می کند. افتخار می کنیم به او.» این شروع، بهانه ای می شود برای یک گفت وگوی متفاوت با پدر کشتی گیری که دل میلیون ها ایرانی را شاد کرد.

آقای زارع قهرمانی پسرتان را تبریک می گوییم. این قدر مقتدرانه قهرمان شد که اشتباه کردیم شک به دل راه دادیم. خودتان توقع چنین حضور مقتدرانه ای را داشتید؟
من همیشه ته دلم، دلشوره دارم. بچه است دیگر. یکی از رفقایم می گفت پسرم می خواست سر کلاس انشا بخواند من استرس داشتم، این که دیگر یک میدان بزرگ و بین المللی است. هیچ وقت هم دوست ندارم امیرحسین را تحت فشار بگذارم. از طرفی آدم مغروری هم نیستم. پارسال دیدید رو چه حادثه ای امیرحسین کشتی را واگذار کرد؟ حسن یزدانی را دیدید؟ فن را زد. داور هم امتیاز داد، ولی چلنج امتیازات را به تیلور واگذار کرد. اگر در فینال امیرحسین من به خاطر سیلی حریف عصبانی می شد و جوابش را با یک سیلی می داد چه می شد؟

بیشتربخوانید

زارع با برد قهرمان بلاروس به دور بعد صعود کرد
همه از رفتار پتریاشویلی شوکه شدند، اما به واکنش امیرحسین بالیدند.
پسرم بعد از مسابقه گفت برای ما کشتی جنبه پهلوانی دارد نه قهرمانی. قهرمانی برد و باخت است، ولی پهلوانی چیز دیگری است. الان کشتی اقتصادی شده، ولی امیرحسین من این طور فکر نمی کند. گفت پتریاشویلی اعصابش خرد شد و آن حرکت را انجام داد. بعد از مسابقه هم عذرخواهی کرد و امیرم گذشت. رفتار او را دوست داشتم و افتخار کردم. آنجا یک میدان بزرگ بود. همه دنیا می دیدند. امیرحسین با کاری که کرد فقط بزرگی، معرفت و شعور خودش را نشان داد. امیر در گود زورخانه بزرگ شد. من خودم باستانی کارم. برادرم رشته باستانی را به آمل آورد. یه عرقی به علی مولا در وجود همه ما هست. در مرام مولا علی است که گذشت کند. احساس و فکر ما این است. از بچگی هم یاد گرفتیم. امیرحسین هم از بچگی این را یاد گرفت.

امیرحسین بعد از بازی تاجگذاری هم کرد، البته با بردن مقتدرانه آکگل و پتریاشویلی تاجگذاری هم دارد.
ما این همه فوتبالیست داریم، ولی یکی رونالد می شود و یکی مسی. این بازیکنان هم تاکتیک داشتند، هم سرعت، هم فکر و هم قدرت. اگر دیدید امیرحسین موفق شد، به خیلی چیز ها بستگی دارد. او در مدرسه نمونه درس خوانده. اگر سمت کشتی نمی آمد الان دانشگاه بود. امیر من سرشار از استعداد است. بگذارید از بچگی اش یک خاطره تعریف کنم. یادم هست در اتوبوس بودیم، امیرحسین هفت هشت سال داشت. راننده تلفنی شماره یک نفر را گرفت و تکرارش کرد. وقتی قطع کرد شماره یادش رفته بود. ۵۰ نفر در اتوبوس بودند کسی شماره یادش نمانده بود، ولی امیرحسین شماره را کامل حفظ کرده بود و برای راننده خواند. همه برای او دست زدند. می خواهم بگویم اگر ورزشکاری طلا می گیرد الکی نیست. روی همه چیز برنامه ریزی می کند. اگر یزدانی ۹ مدال می گیرد الکی نیست. اگر تیلور حسن را می برد الکی نیست. نام یزدانی ترس به وجود همه می اندازد. البته به نظرم او روی یک حادثه نتوانست برنده شود و اگر امتیاز را برنمی گرداندند نتیجه چیز دیگری بود. امیرحسین خیلی زحمت کشیده به اینجا رسیده. تختی از دنیا رفت و خیلی ها از مرگ او متاثر شدند، ولی نامش هنوز همه جا هست. مرگ تختی روی خیلی ها اثر گذاشت. او هنوز زنده است. بالاتر از تختی در این ورزش داشتیم؟ مقامی بله، ولی شخصیتی نه. او اسطوره بود. نمی گویم امیرحسین مثل تختی می شود، ولی دوست دارم پسرم مسیر او را برود. دوست دارم پسرم شعور تختی را داشته باشد.

حرف آخر
فقط اجازه بدهید از مردم ایران هم تشکر کنم. همه دعا کردند امیرحسین برنده شود. از صداوسیما به خانه ما آمده بودند، یکی از آن ها می گفت مادرش قرآن باز کرد و گفته امیرحسین برنده است. این چیز ها را می شنیدم بیشتر افتخار می کردم و خوشحال می شدم. به نظر من قهرمانی ها می آیند و می روند و یک روز تمام می شوند. این مردم هستند که یک آدم را بزرگ می کنند.

منبع: روزنامه جام جم

برچسب‌ها:

اشتراک‌گذاری

لینک کوتاه:

205343
ارز
همچنین بخوانید
آخرین اخبار