نفتکش های ایرانی در ونزوئلا؛ سیلی ایران به آمریکا

به گزارش پول نیوز، حرکت ۵ نفتکش حامل فرآورده های نفتی از سواحل ایران به سمت سواحل کشور ونزوئلا که به شدت درگیر تحریم های آمریکا و مشکلات سوختی به وجود آمده است بار دیگر نشان داد تهران با اتکا بر پیروزی های به دست آمده در یک سال گذشته همچنان موضع تهاجمی خود را حفظ کرده و راهبرد مقاومت فعال را این بار نه در منطقه غرب آسیا بلکه در آمریکایی جنوبی دنبال می کند تا پیامی روشن را به کاخ سفید ارسال و اعلام کند که سناریوی فشار حداکثری و تحریم های یک جانیه محکوم به شکست است.

این کشتی‌ها حامل یک و نیم میلیون بشکه سوخت (بنزین و مکمل ها) هستند. در اصل تحریم‌های آمریکا، کاراکاس را مجبور به واردات بنزین کرده است. ایران هم در پی گسترش بازار‌های صادراتی خود است و در اصل با این تیر دو نشان را هدف رفته است؛ منفعت اقتصادی و تقویت روابط سیاسی با همسایه «حرف گوش نکن» آمریکا. الان ونزوئلا بنزین می‌خواهد و ایران پول را. یکی از ویژگی‌های مشترک این دو کشور این است که هر دو تحت تحریم‌های آمریکا هستند.

آمریکا علاوه بر اعمال کلکسیونی از تحریم‌ها علیه ایران، حدود بیش از ۱۰ سال پیش ایران را تحریم بنزینی کرد. هدف هم مشخص است. واشنگتن هم به دنبال براندازی در تهران است و هم در کاراکاس. آمریکایی‌ها به خوبی می‌دانند که بنزین یکی از کالا‌های موثر و راهبردی در سطح اجتماعی در هر کشوری از جمله ایران و ونزوئلا هست. به همین دلیل با این اقدامات به دنبال شورش‌های اجتماعی و تغییر سیستم در این کشور‌ها هستند. اما ایران طی سال‌های گذشته در مقابل سلاح تحریمی آمریکا ایستاد و به ویژه با توسعه پالایشگاه ستاره خلیج فارس توانست توطئه بنزینی آمریکا را خنثی کند. می‌گویند «زخمی که تو را نکشد، تو را قوی‌تر خواهد کرد». ایران هم از این فشار استفاده بهینه کرد و از کشوری وارد کننده به صادر کننده تبدیل شد و الان می‌تواند به کشوری در آنسوی دنیا بنزین را صادر کند.

در حال حاضر، چهار نفتکش ایرانی به آبهای ونزوئلا رسیده و یک نفتکش دیگر در دریای کارائیت در حرکت است تا این محموله های حیاتی را به مقصد برسانند و نیازهای اولیه مردم استقلال طلبی که حاضر به تسلیم در برابر آمریکایی ها نشدند را تامین کنند.

در روزهای گذشته آمریکایی ها به صراحت از قصد خود برای توقیف محموله های نفتی ارسالی به ونزوئلا خبر دادند و حتی ۴ ناو جنگی را هم به سمت دریای کارائیب اعزام کردند اما در مقابل پیغام های شفافی از سوی ایران برای آنان فرستاده شده که اگر وارد هرگونه ماجراجویی جدید شوند و در تجارت قانونی دو کشور مستقل مشکل ایجاد کنند با واکنش مواجه خواهند شد.

خروج یک طرفه آمریکایی ها از برجام و اجرای سناریوی فشار حداکثری باعث شد تهران از ابتدای سال ۹۸ راهبرد «مقاومت فعال» را در پیش بگیرد چرا که می دانست اگر دیگر تاخیر کند و پاسخ مناسب ندهد کاخ سفید و متحدانش برای انجام اقدامات بعدی جسورتر خواهند شد.

با شیوع ویروس کرونا و به وجود آمدن برخی مشکلات در کشور، آمریکایی ها تصور کردند از راهبرد مقاومت فعال حداقل برای مدتی کوتاه خبری نیست و بار دیگر تلاش کردند در مسیر آرزوهای بر باد رفته که هیچ گاه به واقعیت تبدیل نخواهند شد گام بردارند و اوایل فروردین ماه امسال بار دیگر ماجراجویی در خلیج فارس را در دستور کار قرار دادند که نزدیک شدن جنگنده آنان به حریم هوایی ایران نمونه ای از اقدامات تحریک آمیز بود که البته با اخطار به موقع پدافند هوایی ارتش مواجه شدند.

هر چند اقدام ایران در ارسال سوخت برای ونزوئلا یک اقدام تجاری قانونی بر اساس موازین بین المللی هست، اما در تعارض با میل و خواسته آمریکاست. به همین دلیل آمریکایی‌ها طی یکی دو هفته با توپ پر به تهدید ایران آمدند تا شاید ایران از ارسال کشتی‌ها به مقصد منصرف شود. این امر با پشتوانه سنگین تبلیغات رسانه‌ای هم همراه شده بود تا بر حساسیت موضوع بیفزاید. اما اصرار ایران بر مقاومت در برابر تهدیدات آمریکا، مهر باطلی بر بازدارندگی این هشدار‌های واشنگتن زده و در نهایت منجر به شکست هیمنه سیاسی آمریکا و همچنین تابوی تحریم‌های آمریکا بخصوص در منطقه دریای کارائیب شد که مدت‌ها است رسانه‌ها از تقویت حضور نظامی واشنگتن در آن سخن می‌رانند. با این توضیح که جهان فهمید با مقاومت برابر آمریکا می‌توان تحریم هایش را نیز ناکارآمد کرد و آمریکا را در تماشای نقض تحریم هایش انگشت به دهان باقی گذاشت.

ایران با این کار تحریم‌های آمریکا را نادیده گرفت، سپس معامله‌ای مستقل از دلار آمریکا انجام داد و مهمتر از همه به جای صادرات نفت خام، به صادر کردن فرآورده‌های نفتی روی آورد که هم به لحاظ اقتصادی اقدامی بهینه‌تر است و هم این که ظرفیت آن برای دور زدن تحریم‌ها، در مقایسه با نفت، خام به مراتب بالاتر است. در واقع ایران تلاش کرده است که از پله مقاومت سیاسی و امنیتی فراتر رفته، و با مقاومت اقتصادی منافع و نیاز‌های مالی خود را نیز تامین کند.